علت انتشار ضعیف قالب هنگام چسبندگی محصولات قالب گیری تزریقی چیست؟
1. سطح حفره قالب ناهموار است. در صورت وجود عیوب سطحی مانند خطوط اسکنه، شیارها، اسکارها و فرورفتگی ها در حفره و رانر قالب، قطعات پلاستیکی به راحتی به قالب می چسبند و در نتیجه قالب گیری با مشکل مواجه می شود. بنابراین باید تا حد امکان روکش سطح حفره و رانر بهبود یابد و سطح داخلی حفره ترجیحاً روکش کروم باشد. هنگام پرداخت، جهت عمل ابزار پولیش باید با جهت پر شدن مواد مذاب مطابقت داشته باشد.
2. قالب فرسوده و خراشیده شده است یا شکاف درج شده بیش از حد بزرگ است. هنگامی که مواد مذاب در قسمت خراشیده قالب یا در شکاف درج فلاش ایجاد می کند، در قالب گیری نیز مشکل ایجاد می کند. در این راستا باید قسمت آسیب دیده ترمیم شود و شکاف درج کاهش یابد.
سوم، سفتی قالب ناکافی است. اگر در ابتدای تزریق نتوان قالب را باز کرد، نشان دهنده تغییر شکل قالب در اثر فشار تزریق به دلیل سفتی ناکافی است. اگر تغییر شکل از حد الاستیک بیشتر شود، قالب نمی تواند به شکل اولیه خود بازگردد و نمی توان بیشتر از آن استفاده کرد. حتی اگر تغییر شکل از حد الاستیک قالب تجاوز نکند، مواد مذاب در شرایط بالا در حفره قالب سرد و جامد می‌شوند و فشار تزریق حذف می‌شود. پس از اینکه قالب تغییر شکل خود را بازیابی کرد، قسمت پلاستیکی توسط نیروی الاستیک بسته می شود و قالب هنوز باز نمی شود.
بنابراین هنگام طراحی قالب باید استحکام و استحکام کافی طراحی شود. هنگام آزمایش قالب، بهتر است یک نشانگر صفحه روی قالب نصب کنید تا بررسی کنید که آیا حفره قالب و پایه قالب در طول فرآیند پر کردن قالب تغییر شکل داده اند یا خیر. فشار تزریق اولیه در حین آزمایش قالب نباید خیلی زیاد باشد و تغییر شکل قالب نیز باید در همان زمان مشاهده شود. ، در حالی که به آرامی فشار تزریق را برای کنترل تغییر شکل در یک محدوده خاص افزایش می دهد.
هنگامی که نیروی برگشتی بیش از حد زیاد است که باعث شکست گیره نمی شود، تنها افزایش نیروی باز شدن قالب کافی نیست. قالب باید فوراً جدا و تجزیه شود و قطعات پلاستیکی حرارت داده و نرم شوند و خارج شوند. برای قالب هایی با استحکام ناکافی، می توان یک قاب در قسمت بیرونی قالب قرار داد تا سفتی را بهبود بخشد.
چهارم، شیب پیش نویس ناکافی یا پویا است و موازی سازی بین قالب های ثابت ضعیف است. هنگام طراحی و ساخت قالب، باید از شیب قالب گیری کافی اطمینان حاصل شود، در غیر این صورت قطعات پلاستیکی به سختی قالب گیری می شوند و در صورت بیرون ریختن اجباری، قطعات پلاستیکی اغلب تاب برداشته می شوند و قسمت پرتابی سفید یا ترک می خورد. حرکت قالب و صفحه ثابت باید نسبتاً موازی باشد، در غیر این صورت حفره جبران می شود و در نتیجه قالب گیری ضعیفی ایجاد می شود.
5. طراحی سیستم دروازه غیر منطقی است. اگر دونده خیلی بلند یا خیلی کوچک باشد، استحکام اتصال بین دونده اصلی و رانر ناکافی باشد، دونده اصلی فاقد حفره راب سرد باشد، تعادل دروازه ضعیف باشد، قطر دونده اصلی و قطر سوراخ نازل به درستی مطابقت ندارد، یا آستین اسپرو و نازل اگر سطح کروی مطابقت نداشته باشد، منجر به چسبندگی قالب و انتشار ضعیف قالب می شود. بنابراین، طول رانر باید به طور مناسب کوتاه شود و سطح مقطع آن افزایش یابد تا استحکام اتصال بین رانر اصلی و رانر شاخه ای بهبود یابد و یک سوراخ سرد ران روی رانر اصلی قرار گیرد.
هنگام تعیین موقعیت دروازه، می توان میزان پر شدن هر حفره در قالب چند حفره ای را متعادل کرد و با افزودن گیت های کمکی و روش های دیگر، فشار در حفره را کاهش داد. به طور کلی، قطر انتهای کوچک اسپرو باید 0.5 ~ 1 میلی متر بزرگتر از قطر نازل باشد و شعاع مقعر آستین اسپرو باید 1 تا 2 میلی متر بزرگتر از شعاع کروی نازل باشد.